Hieronder al mijn oude blog berichten, van sept. 2005 t/m 31 dec 2009.
De nieuwste blog berichten vind je op http://peters-bike.blogspot.com
Welkom
2
Na een witte Kerstochtend, een natte Kerstmiddag, en een groene 2e Kerst was het wel te voorspellen hoe het ATB parkoers voor de laatste competitiewedstrijd van de RaboTop in Enkhuizen er uit zou zien.
Nou het was nog erger! Zeker omdat de funklasse als laatste het parkoers op mag en er dus al vele wielen over de modderige aarde hun sporen hadden getrokken. Geen enkel spoor was nog onbereden. Alles was glad, modderig en vies. Dus een RaboTop om snel te vergeten.
Vorige week was ik wat grieperig en al hoewel ik geen griepverschijnselen meer vertoonde was de conditie nog niet op pijl. Mede omdat we na de start direct een nat weilandje in doken voelde ik dat ik toch wat “inhoud” verloren was in bed. Mijn startpositie direct na de eerste 20 was ik zo kwijt in het weiland, en zie je dan maar weer terug te vechten naar een betere positie. Bijna onbegonnen werk. Al tijdens het eerste rondje dacht ik er aan om af te stappen, maar toch deze vreemde gedachten maar snel uit het hoofd verbannen en door bikkelen, glijden en glissen.
Er zaten 2 klimmetjes in het rondje en die waren zo glad dat je er bijna niet tegen op kwam. De modder vloog om je oren maar omhoog kwam je nauwelijks.
Heel blij was ik dat ik na zo’n 50 minuten eindelijk de bel voor de laatste ronde hoorde. Zaak was het nu om deze plek vast te houden al was het voor mijn gevoel ergens in de achterhoede. Halverwege kwamen we langs de finish waar “de grote mannen” al binnen waren terwijl ik nog bijna een halve ronde moest. Oei.
Zo als ik al zei, een wedstrijd om heel snel te vergeten.
Uitslagen volgen hier www.rabotopnh.nl/uitslagen
Meer foto’s: http://picasaweb.google.com/Pedorie/RaboTopEnkhuizen#
UPDATE: De schade valt achteraf toch mee. 24e van de 54 gefinishte deelnemers. Goed voor een 33e plek in het eindklassement
ATB + 25 = 1374 km
7009
Giant 1035
Via het maandblad FIETS kon je 2 kaatjes winnen voor de zesdaagse van Apeldoorn. Nu was ik niet zo’n baanwielren liefhebber en 20 euro uitgeven voor een zesdaagse kaartje vond ik wel erg overdreven, maar om een gewonnen kaartje te verzilveren aan de kassa van de zesdaagse, daar had ik niets op tegen. Dus beproefde ik m’n geluk en warempel de sterren stonden goed, want vorige week vielen er 2 kaartjes op de deurmat.
Zwager Benno had zich als vrijwilliger opgeworden om het 2e kaartje te verzilveren en zo trotseerde wij gisteravond de voorspelde sneeuw en ijzel (viel allemaal erg mee), en stonden om 6 uur voor de deur van de Omnisport arena in Apeldoorn.
Voor het eerst werd er een zesdaagse gehouden op de hagel nieuwe baan in Apeldoorn waar in 2011 het WK baanwielrennen gehouden zal worden.
Niet wetende wat ons te wachten stond hadden we een plekje op de nog bijna lege tribune gekozen, juist bij de finish streep. Na het voorprogramma waar elite, beloften en dames renners lieten zien wat baanwielrennen in hield begon het hoofdprogramma met het voorstellen van de teams.
Anders dan bij andere zesdaagsen bestonden de teams hier uit 3 ipv 2 renners. Enkele bekende namen kwamen langs, zo zat in team 1 Danny Stam en Tim Veldt, in team 2 Leon van Bon en in team 4 Servais Knaven. Ook reden er enkele buitenlandse teams / renners mee.
Verschillende soorten wedstrijdjes werden er verreden. Soms in team vorm, soms individueel. Verrassend spannend was de afvalrace. De laatste renner die om de ronde over de streep kwam moest het veld verlaten. Zo dacht je veilig in het peloton te rijden, een sprintje om het laatste wiel, je zit klem en kan er af.
De traditionele race achter de Derny vond ik zelf het minst leuke. Dat gesnor achter de brommer.
Bij de tijdrit was Tim Veldt de snelste en legde de ronde van 250 meter af in 12,8 seconden. Dat is net geen 70 km/uur. Pfff.
Het klapstuk van de avond was niet zanger Dennis (wie ???) maar de koppelkoers. Deze wedstrijd over 200 ronden (50 km) werd elke dag van de zesdaagse verreden en de punten telden door. Zo stond team Stam – Veldt – Schep 1e, gevolgd door team 8 van de Ketele – Keisse – Mouris en op 1 ronde achterstand team 2 van v Bon – Bartko – Ligthart.
Tijdens de koppelkoers zijn alle renners van een team in de baan en rijd 1 renner in de wedstrijd. Na 1 a 2 ronde wordt hij door een handaflossing door een maatje overgenomen die dan vol zijn rondjes rijdt. Het ziet er in het begin erg rommelig uit met renners die van boven naar beneden vliegen, maar als je goed kijkt wie er op kop ligt is het ’t spannendste onderdeel van de zesdaagse. Om de 20 ronden wordt er tussensprint gehouden voor punten (10, 5 of 2 voor 1, 2 en 3), maar af en toe probeert een team een rondje te pikken van het peloton. Door hard weg te rijden en goed met je teammaten samen te werken lukt dat soms. Team 2 van Leon van Bon probeerde dat ook steeds maar ze werden keer op keer terug gehaald door team 1 van Danny Stam of door team 8. Het bleef spannend maar het team van v. Bon bleef aanvallen en in het slot van de wedstrijd leken de overige teams even geen antwoord te hebben. Ook al zou team v. Bon een rondje inlopen, de strijd was nog niet beslist want de punten aantallen lagen ook erg dicht bij elkaar en zo’n rondje inlopen kost verschrikkelijk veel kracht. Maar uiteindelijk lukte het team 2 om de ronde achterstand goed te maken en lagen er 3 teams na genoeg gelijk qua puntenvoor de eindoverwinning, en dat na 6 dagen koersen! Met nog 5 ronden op de klok bleek dat het team dat als eerste over de streep kwam de meesten punten zou hebben en de zesdaagse zou winnen.
Had het team van Leon van Bon nog voldoende kracht om er de eindsprint te winnen van Danny Stam? Die laatste inhaal ronde had erg veel kracht gekost.
De bel klonk en Leon kwam in het wiel van Danny. Iedereen hield zijn adem in en JA net op de streep klopte v. Bon Danny Stam en won hiermee zijn eerste zesdaagse. Klasse.
(foto van website zesdaagseapeldoorn.nl)
Na deze overwinning was het spektakel afgelopen en kropen we in de auto om terug naar huis te glibberen. Op 1 onschuldige glijpartij na verliep ook dat vlekkeloos en om 01:00 uur waren we weer terug in het witte Uitgeest.
Bedankt Fiets, het was erg de moeite waard om eens een zesdaagse mee te maken.
Als je vroeger op school straf had, moest je strafregels schrijven, in de hoek staan of naar de conrector toe.
Vanavond tijdens het spinnen moesten we van spinning juf Maggie (spreek uit met zachte g) extra lang, extra hard, extra zwaar, extra hoog tempo, extra x85.
En waarom eigenlijk? Waarom hadden we straf?
Of lag het toch aan mij?
Maar als ik om me heen keek zag ik dat iedereen het als strafwerk ervaarden
Gelukkig riep Maggie: “nog drie nummers”
“De eerste is 9 minuten“
"Pfffffff"
Maar ik heb het gered. Een spinning les om snel te vergeten.
Het vriest, dus dat werd extra warm aankleden zondagochtend. Colletje aan, overschoentjes over de voeten en lange handschoenen aan.
De schaatsen kunnen nog in het vet blijven, want voldoende ijs ligt er nog lang niet.
Om de rug enigszins te ontlasten ging ik naar de duinen (en niet naar Schoorl) dus de voorruit van de auto hoefde ik niet te krabben, dat scheelde weer.
De wind viel gisterochtend gelukkig ook mee. Koud kreeg ik het dus niet.
In duin kon je weer lekker knallen want de paden waren goed hard. Er lag geen prut, dat betekent dat de fiets en de kleren schoon bleven. Levert weer blije gezichten op. 😛
Na anderhalf uur paadje in paadje uit kwam ik plotseling Niek, Dick en Wil tegen in Wijk aan Zee. Niek had (weer eens) een lekke band en Wil en Dick stonden er bij en keken er na. Na ook even toegekeken te hebben hoe vakkundig Niek banden kan vervangen ben ik weer terug richting Heemskerk gereden, want inmiddels was het niet meer legaal om onverhard in het duin te rijden. Inmiddels stonden er voldoende kilometers op de teller dus ik kon voldaan terug naar huis fietsen.
ATB + 38 = 1332 km
6987
giant 993
Op de kalender van de RaboTop stond voor vandaag een ATB wedstrijd gepland op Texel. Daar had ik graag aan mee gedaan, maar even snel rekenen leerde me dat ik dat vandaag niet zou redden. Startfun klasse; 13:00 uur, wedstrijd over 45 minuten + 1 ronde, dus ongeveer om 14:00 uur klaar.
Terug fietsen naar de boot, welke om 15:00 uur vertrekt naar Den Helder. Aankomst, 15:30. Terug naar Uitgeest rijden (met de auto). Verwachte thuiskomst: 16:30. Douchen, omkleden, x85. Lukt dus niet, omdat Sinterklaas al had laten weten dat hij rond 15:30 in Heemskerk zou komen en hier één en ander achter zou laten.
Dus plan B.
Toertocht Schoorl e.o.
Om kwart voor negen stond ik op de parkeerplaats bij het Wielerstadion van Alkmaar, alwaar de inschrijving plaats vond.
Daarna naar de start naast de ijsbaan. Om klokken negenen mochten we vertrekken.
Het was nog lekker rustig en ik kon zodoende lekker doorrijden. Over een boerenerf, de doorgaande weg over en via een modderig weggetje naar de Philisteinse molen. Om de molen heen, oppassen dat je geen klap van de wieken krijgt en het weiland in. Oeps, dat is nat. Je wielen zakte ver in de grasland weg. Op de pendalen staan om nog een beetje vooruit te komen, verderop de betonplaten op sturend om weer wat vaart te kunnen maken.
Nog geen 5km op weg en ik zie er al niet meer uit. Dat beloofd wat.
Gelukkig lieten we de polder (Egmondermeer) nu snel achter ons en gingen we de PWN duinen in. De enige duinen in Nederland waar overal mag fietsen, mits je maar om 10:30 uit het duin bent of op de verharde paden rijdt. Het was nog lang geen half elf dus we konden lekker onverhard blijven trappen. Heuveltje op, bochtje om, heuveltje af. Gaan.
In Schoorl gaan de waterleidingsduinen over in de Staatsbossen. Qua vegetatie merk je daar niets van alleen gelden er andere regeltjes voor de bezoekers. Wij gingen hier het vaste parkoers op. De ATB route van Schoorl, een 15 km lange rollercoaster door het duingebied. Dit is zonder twijfel DE mooiste ATB route van Nederland. Flink klimmen en daarna weer snel dalen, super single tracks. Smullen.
Na een half rondje gingen we al weer van de route af, maar kwamen bij een verzorgingspost. Krentenbollen en warme bouillon, en een flesje suikerwater voor onderweg. Zo moesten we er weer even tegen kunnen, want nu stond het zwaarste stuk van de route gepland. Het strand op en tegen wind in terug richting Bergen.
Ik reed de hele tijd al samen met 2 andere renners en op het strand konden we mooi om beurten kop nemen zodat je niet alleen 5 kilometer tegenwind had. Gedeelde smart is halve smart.
In Bergen mochten we het strand weer af en konden we beginnen aan het toetje, nog een stuk over de vaste route van Schoorl. Slingeren door de bossen en dan de Schoorlse Nok over (48 meter boven NAP, met een gem. stijgingspercentage van bijna 11%) Nog even downhillen door de modder en dan x85
Asfalt. Helaas, maar om terug te komen in Alkmaar moest er nog een paar kilometer over het zwarte asfalt afgelegd worden. Dan maar de grote plaat er op en kachelen.
Terug bij het wielerstation wordt de rode deelnemers tag van je fiets gehaald en kan je (en je fiets) gaan douchen. Klaar, bedankt, over en naar huis. Tijd op de klokken; 10:45, 22 km/uur gemiddeld.
ATB + 38
De afgelopen week heeft het “lekker” geregend. Nog net geen overlast (hier tenminste dan) maar nat is het wel.
De toertocht van Schoorl start bij de voetbalkantine van FC Duinrand en gaat dan altijd eerst een stuk door de polder.
Ik was bang dat het natte voeten werk zou worden, want gezien hoe de weiland, ijsbaan etc. er gisteren tijdens de crossloop er bij lagen deed me het ergste vrezen. Maar gelukkig viel het nog mee. Tuurlijk lagen er plassen op de landweggetjes door de polder, maar daar was nog omheen te sturen. Ook hoefde we gelukkig niet het weiland in want dan had het wel een ander verhaal geworden.
Ik vond het erg rustig. Heb wel eens tot buiten in de rij moeten staan wachten om me in te kunnen schrijven. Nu kon ik zo doorlopen naar de inschrijftafel.
Had iedereen koudwater vrees of was ik gewoon zo vroeg? Om 10 voor negen reed ik namelijk al langs de startvlag.
Het was vanmorgen droog maar het waaide wel hard. Het eerste stuk heb je daar weinig last, eerder gemak. Maar toen we bij Hargen aan Zee het strand op moesten en richting zuid aanstuurden merkte je de harde zuidwester wel. Snel maar een groepje gelijk gezinde opgezocht om gezamenlijk tegen die zuidwester in te boxen. Tot we werden in gehaald door 4 renners in "Beukers"-jasjes. Ze kwamen ons wel erg hard voorbij dus aanpikken was geen optie. Tot dat ze een paar honderd meter verderop terug vielen. Ik reed net op kop en verhoogde het tempo om zodoende aansluiting te verkrijgen. Dat lukte, maar die mannen reden wel door. Ik zat op het elastiek, maar kon toch wiel houden, al koste het moeite. Toen we in Bergen van het strand af gingen zag ik dat we de rijders uit m’n eerste groepje helemaal kwijt waren. Ging toch iets te hard voor ze.
Vanuit Bergen reden we via de PWN duinen naar de Staatsbossen van Schoorl. Ondertussen nog even stoppend voor een krentenbol en een flesje AA bij de controlepost. Hier draaide we het ATB-circuit op. Het was nog steeds erg rustig waardoor ik flink door kon trappen. Het parkoers lag er schitterend bij. Een volle week regen en geen streepje modder. Fantastisch. Waar vind je dat in Nederland? Enkel op Schoorl. Nadeel hiervan is dat je zomers niet in Schoorl moet zijn, tenzij je een emmertje en een schepje hebt meegnomen.
Na 15 km ATB circuit, 1 rondje dus, reden we via schelpenpaden terug naar het centrum van Schoorl. Inmiddels was het begonnen met regenen, dus doortrappen was het credo. Om 10 voor 11 kwam ik onder het finishdoek door en kon ik de fiets afspuiten en terug naar de auto pedellen.
De regen begon nu toch door te zetten, mooi moment om eens af te stappen en in de auto te klauteren.
ATB + 40 = 1254
6909
Giant 915
He, een loop verhaal op Peters bike-weblog? Je zult je afvragen wat er gebeurt is. Heeft Peter zijn fietsen verkocht en een paar loopschoenen aangeschaft?
Neen, neen. Nog steeds vind ik fietsen stukken leuker dan lopen, dus bovenstaande zal vrij wel zeker niet gebeuren.
Nee, het betreft hier de registratie van een troste vader.
Dochter Lotte zit sinds september op atletiek. Korte nummers zoals 60 meter sprint, horden lopen of verspringen zijn haar favoriete onderdelen van de sport, maar lid van een atletiek vereniging brengt ook sommige “verplichtingen” met zich mee. Zoals de cross competitie.
3 cross loop wedstrijdjes voor de meisjes junioren D, en eventueel in maart een finale.
Zo stond Lotte gistermiddag te blauwbekken aan de start, want koud was het, zeker met een stevige zuidwesten wind er over heen.
Om half twee zouden de meisjes starten en na het op spelden van het wedstrijdnummer en wat warming up oefeningen was ze er klaar voor. Haar aller eerste cross wedstrijd. Nog even op het kaartje kijken hoe het parkoers zou lopen zodat ze onderweg niet verkeerd zou gaan. Dat moet niet gebeuren.
Het startschot klonk en weg waren de meisjes voor hun 1500 meter cross.
Gelijk tegen wind in om daarna langs de atletiekbaan naar het ijsbaan terrein te lopen. Afgelopen week heeft het natuurlijk flink geregend en de grond rond de ijsbaan was lekker sompig. Goed opletten waar je je voeten neer zet. Lotte vertelde dat het paadje aan de achterzijde van het terrein zo glibberig was dat je moest oppassen niet in de sloot er naast te glijden. Maar dat ging allemaal goed. Ik zag geen kinderen helemaal onder de prut.
Lotte had het zwaar, vooral de stukken tegen wind in, zag je duidelijk dat ze nog wat training op dit gebied miste. Maar daar kan nog aan gewerkt worden.
Na twee rondjes ijsbaan moesten de meiden nog een dijkje over en dan sprinten naar de finish. Ook Lotte perste nog even alles er uit en finishte haar 1e cross loop na 8:26, ergens in de achterhoede.
Helemaal stuk en weer een ervaring rijker. Volgende maand naar Wieringen voor de volgende wedstrijd. Ik ben benieuwd.
Mijn 3e wedstrijd (de 7e van de competitie) in de RaboTop werd verreden in vliegende storm. Een heuse Zuidwester raasde over het duin bij Petten.
Omdat het duin (of is het een dijk?) vrij smal is bestond het wedstrijd parkoers uit een heen en weer lus met wat extra kronkels om een paar keer pittig omhoog tegen de duin op en er weer af te rijden. Na de start had je de wind mee en kon je over het schelpenpad tegen de 40 km/uur rijden, maar het stuk terug door het gras kwam de teller niet boven de 15 km/uur. Afzien dus.
Om 1 uur zou het startschot klinken dus om 10 voor 1 stond het startvak dus al vol. Ik was ook op tijd en stond lekker voor aan. In het startvak werd ik aan gesproken door web-logger Martin die vandaag ook van de partij was.
Direct na het startschot nam ik de 1e bocht buiten om en kon zo het gekonkel in de binnenbocht omzeilen. Nu vol wind mee, knallen over het schelpenpad, dan door het gras en de bocht naar rechts om even tegen wind in een klimmetje te pakken, daarna weer met de wind in de rug naar de volgende bocht om weer van het duintje af te dalen. De ondergrond was goed te berijden al hobbelde het wel erg. Een “Fully” zou in het voordeel zijn vandaag. Maar het veld bestaat toch voornamelijk uit cyclocrossers en hardtails. Die rijden toch lichter dan een zware “Fully”
Het eerste stuk terug slingerde zich regelmatig tegen de duin op waarbij het soms zo steil ging dat we van de fiets af moesten. Verderop ging het minder tegen het duin aan, maar wel vol tegen de wind in. Heel af en toe kon ik een wieltje pikken, maar meestal reed ik met de kop in de wind.
Na 4 ronden was ik ook erg blij met de bel, nog 1 rondje afzien.
Op de terugweg moesten we bij de steile klim weer van de fiets en toen we boven weer op de pendalen konden springen vloog de cyclocrosser voor me reed er aan de andere kant weer van. Ik kon er gelukkig net omheen sturen.
Het laatste stuk tegen wind in naar de finish werd ik ingehaald door de renner met wie ik steeds stuivertje aan het wisselen was. Dan reed hij voor, dan ik weer. Voor de finish kwam hij me met een noodgang voorbij, waarna ik gelijk de achtervolging in zette. En ja hoor, hij was te vroeg gegaan en voor de finish zakte hij helemaal terug zodat ik hem nog voor de streep voorbij kon steken. Mooi !
Er waren al wel een aantal renners binnen maar ik schat dat ik toch wel in de top 20 geëindigd ben. Maandag of dinsdag komt de uitslag online. Even afwachten dus.
Na de finish nog even met Martin staan na praten. Hij dacht op een 40e plek gefinisht te zijn. Daarna nog even staan lekkerbekken bij Beukers Bikeshow. Het hele weekend had Bikecentre Beukers al zijn nieuwe racefietsen en mountainbikes tentoongesteld op camping de Watersnip. Een soort Bike-Motion maar dan ik het klein. Er stond weer een hoop lekkers bij. Kan ik toch mijn verlanglijstje voor de Sint completeren.
ATB + 18 = 1213 km
6868
Giant 874
Update: inmiddels staan de uitslagen online. 28e ben ik geworden. Geen top 20 maar helemaal niet slecht.
Ik had het te druk met trappen en sturen om goed om me heen te kijken. Ik dacht redelijk in vorm te zijn om een aanval op mijn eigen ronde tijd te kunnen doen (39:58). De baan was goed, geen stuivende zandbak zoals afgelopen zomer, je had gewoon grip en kon knallen. Ook van de overige gebruikers van het mooiste ATB parkoers van Nederland had ik weinig last. De meeste gingen netjes aan de kant, slechts een enkeling had een duidelijker waarschuwing nodig. Maar toch kon ik de klok pas na 40 minuten en 47 seconden uitzetten. Geen slechte tijd, maar ik had er gewoon meer van verwacht. Ik had flink in het rood gereden maar kon toch niet onder de 40 minuten duiken.
Na een paar minuten uit hijgen, een halve bidon water en een Dextro-tje was ik klaar voor ronde 2.
Geen aanval op mijn pr, maar gewoon lekker trappen en flink knallen in de technische afdalingen. Het blijft gewoon een super parkoers!
De 2e ronde klokte ik in 42:54. Relaxt uit gereden dus.
Woensdag nog even afgebeuld worden op de spinner en dan moet ik klaar zijn voor ronde 3 van de RaboTop in Petten, volgende week zondag.
Rijwielhandel Beukers maakt er een heel fietsweekend van, zodat als je me komt aanmoedigen ook nog bij Beukers kan kijken naar de nieuwste fietsen en accessoires.
De FUN klasse start om 13:00 uur. 😉
ATB + 33 = 1191 km
6846
Giant 852
Peters Bike Blog 